Komercyjność świąt Bożego Narodzenia przykrywa również eschatologiczny charakter tego okresu.
Od pierwszej niedzieli Adwentu do 16 grudnia akcentowany jest Drugie Przyjście Pana Jezusa.
Pierwsze przyjście ciche i skromne w stajence, drugie w chwale i potędze.
Pierwsze pełne miłosierdzia, drugie w srogim Sądzie.
Śpiewając
„Oto Pan Bóg przyjdzie,
z rzeszą świętych nam przybędzie.
Wielka światłość w dzień ów będzie
Alleluja, alleluja”– śpiewamy w pełnym oczekiwaniu Adwencie o Sądzie Ostatecznym.
O ostatecznej walce Dobra, ze Złem.
„Został więc strącony wielki smok, ów wąż dawny, zwany diabłem i szatanem. Został strącony na ziemię ten, który zwodził całą ludzkość, on sam, a z nim wszyscy jego aniołowie. Wówczas dał się słyszeć w niebie głos donośny, który wołał: Oto teraz nastąpiło zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego. Posiadł władzę Jego Pomazaniec, bo został strącony Jego Pomazaniec, bo ten, który występował przeciwko nim wobec Boga we dnie i w nocy. Oni zaś odnieśli zwycięstwo dzięki krwi Baranka oraz dzięki słowu swojego świadczenia” (Ap 12, 5-11).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz