sobota, 16 lutego 2019

Kajetan Rajski: “Msza po dawnemu się odprawia. Rozmowy z kapłanami”

 

Na książkę składają się rozmowy z trzynastoma kapłanami, w większości bardzo młodymi, którzy opowiadają, dlaczego odprawiają starą Mszę, jak ten fakt odciska się na ich podążaniu za Chrystusem w kapłaństwie, w czynieniu ze swego życia ofiary w służbie Kościołowi i wiernym.
Książka w całości stanowi piękna opowieść o wierności dziedzictwu, o stale żywej, na nowo odkrywanej Tradycji, a także o ewangelicznej stałości i Pięknie, które ma moc ewangelizowania w świecie wciąż powstających i ginących zjawisk, barw, świateł. Rozmówcami są księża pracujący przeważnie w polskich parafiach, a także członkowie tradycyjnych instytutów. 

Mówią o swoim kapłańskim doświadczeniu, o owocności starszej liturgii w codziennym duszpasterstwie, a także o tym, jak bardzo diabeł boi się tradycyjnej Mszy, o tym, że łączy ona z wiarą pierwszych wieków, jest Msza przyszłości, a nie chwilową modą, i o tym, że oducza księży aktorstwa, za to wprowadza w świat kontemplacji. Specjalnym dodatkiem do książki jest rozmowa z x. dr Romanem Kneblewskim, proboszczem parafii Najśw. Serca Pana Jezusa w Bydgoszczy, pt. “Nie stawiajmy Kościoła na głowie”
Kolejna, po Mszy św. Trydenckiej, apologia “starej” Mszy, która w każdej epoce okazuje się być nowa i życiodajna.  Lektura pożyteczna dla dusz świeckich i kapłańskich.

Książkę wydało Wydawnictwo Centrum Kultury i Tradycji Wiedeń 1683

 https://wrealu24.pl/kajetan-rajski-msza-po-dawnemu-sie-odprawia-rozmowy-z-kaplanami/
 

wtorek, 12 lutego 2019

Gdańsk: ostatnia pikieta pro-life przed szpitalem na ul. Klinicznej



Ponad 3 lata, co 2 tygodnie trwała pikieta pomorskiego środowiska proliferów pod Szpitalem Klinicznym w Gdańsku. Miała ona zwyczajowo miejsce w sobotę i była pikietą cichą oraz modlitewną. Przez ten czas nie odbywała się jednak przed obscenicznymi gestami i krzykami przeciwników aborcji. Miały miejsce i kontr pikiety środowisk lewicowych. Wtedy nie udało się już zachować stosownej ciszy i ataki werbalne na zwolenników życia przybierały formę zorganizowaną. 
Po sprzedaży budynku działalność medyczna przenosi się do Centrum Medycyny Nieinwazyjnej Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego przy ul. Smoluchowskiego 17.
Za dwa tygodnie proliferzy zaczynają pikietę w nowym miejscu i będą regularnie pikietować dopóki, dopóty szpital nie zaprzestanie zabijania nienarodzonych
foto: Fundacja Pro – prawo do życia
źródło  ://stopaborcji.pl/pikieta-pod-szpitalem-klinicznym-w-gdansku/



https://wrealu24.pl/gdansk-ostatnia-pikieta-pro-life-przed-szpitalem-na-ul-klinicznej/

poniedziałek, 11 lutego 2019

Modlitewnik Tradycji Katolickiej - "Laudetur Iesus Christus"

 


Po wydanym przez Bractwo św. Piusa X modlitewniku 'Te Deum", ukazał się drugi, tradycjonalistyczny modlitewnik katolicki wydany przez Wydawnictwo ANTYK Marcina Dybowskiego.

Warto przytoczyć opis Wydawnictwo. Prawie dwa tysiące stron zawierających wspaniałe modlitwy i piękne ilustracje. Prawdziwa odtrutka na zinfantylizowaną, pustą duchowość nowoczesności. Pierwsza i jedyna tego rodzaju publikacja na rynku. Zbiór dziedzictwa z wielu wieków modlitw i pieśni w języku polskim. Modlitewnik Rzymskiego Katolika. Tradycyjny. Katolicki. Zawierający treści przedrukowane z dawnych polskich modlitewników i śpiewników zawierających już wielowiekową spuściznę pobożności wielu pokoleń. Czerpaliśmy z modlitewników począwszy od roku 1844, skończywszy na roku 1955. Każda spisana modlitwa była opatrzona oryginalnie w imprimatur, które zostało również i w naszym wydaniu przytoczone z oryginalnego źródła. Modlitewnik na obecne czasy bardzo unikatowy, polecany zwłaszcza osobom związanym ze Mszą Świętą Wszechczasów i normalnymi, tradycyjnymi formami pobożności. Treści katolickie, bezpieczne.

Znajdziemy w nim między innymi kilka sposobów słuchania Mszy Świętej wraz z modlitwami przed Mszą Świętą, przed i po Komunii Świętej, przygotowanie do Sakramentu Pokuty wraz z obszernym rachunkiem sumienia i Psalmami Pokutnymi, modlitwy poranne, wieczorne oraz modlitwy w ciągu dnia, modlitwy do Trójcy Przenajświętszej oraz do Męki Pańskiej, modlitwy do Najświętszej Maryi Panny, Aniołów i św. Józefa, modlitwy do wielu, wielu innych świętych na ich uroczyści w ciągu roku oraz modlitwy okolicznościowe na różne okoliczności życia, także modlitwy do odmawiania podczas licznych świąt i Tajemnic Wiary w ciągu roku obchodzonych, liczne litanie i nowenny, modlitwy przy konających, a także wiele duchowych, tradycyjnych rozważań.Prawdziwymi perełkami są tutaj Psalmy Pokutne do odmawiania po spowiedzi przedrukowane z Biblii Wujka z 1846r., modlitwy św. Brygidy (współcześnie określane mianem Tajemnica Szczęścia) z roku 1844, Gorzkie Żale z roku 1838, Koronka do Bożego Miłosierdzia ułożona przez papieża Piusa IX w 1847 r., czy też rozbudowana wersja Litanii Loretańskiej z 1857 r. Na końcu dodano obszerny zbiór pieśni do użytku w liturgii, wybrany one zostały na podstawie tradycyjnych śpiewników do roku 1958, zamieszczono je tutaj z uwzględnieniem lokalnych zwyczajów w brzmieniu pieśni śpiewanych w kościołach i kaplicach związanych z celebracją Sakramentów Świętych w starym rycie.Całość zwieńczono bardzo licznymi pięknymi, dawnymi rycinami. Oprawa szyta, wydanie w poręcznym formacie, w twardej okładce, z pięcioma zakładkami (tasiemkami), na kremowym papierze biblijnym, ze złoceniem bloku - w sposób, w jaki ujęto na modelu pokazowym na zdjęciach, ostateczny wygląd książki może nieco odbiegać od modelu ze zdjęć.

Rok wydania:2019.  Księgarnie można znaleźć w internecie.


niedziela, 10 lutego 2019

Credo in unum Deum



 Credo in unum Deum (w skrócie Credo; łac. „Wierzę w jedynego Boga”) zaśpiewacie idąc w niedzielę na Tradycyjną Mszę św. 

Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary lub Symbol konstantynopolitański /(łac.) Symbolum Constantinopolitanum/, dawniej nie do końca ściśle zwany też Symbolem nicejskim – chrześcijańskie wyznanie wiary najbardziej rozpowszechnione wśród tekstów credo używanych współcześnie w liturgiach. Był dogmatycznym przeciwstawieniem się herezji Ariusza.

Początki Symbolu konstantynopolitańskiego pozostają w sferze dociekań. Jedna z poważnych hipotez postuluje jako autora Epifaniusza, biskupa Salaminy na Cyprze. Tekst symbolu zatwierdzonego na Soborze 381 r. już w 374 r. znany był temu Ojcu Kościoła, który umieścił go w swym dziele Ancoratus 118,9-13.
Jakiekolwiek byłyby początki, według jednomyślnej opinii historyków, wbrew potocznym wyobrażeniom, nie może być mowy o tym, że symbol powstał na Soborze w Konstantynopolu poprzez dodanie fragmentu o Duchu Świętym do Symbolu ogłoszonego w czasie poprzedniego Soboru w Nicei w 325 r.[7][8]. Na Soborze chalcedońskim (451) tekst symbolu został odczytany jako wyznanie wiary Soboru Konstantynopolitańskiego I (381). Sama nazwa nicejsko-konstantynopolitański pochodzi dopiero z wieku XVII.

Rozpowszechnienie symbolu stało się jeszcze szybsze, gdy zaczęto go uroczyście intonować w Eucharystii. Jako pierwszy do liturgii eucharystycznej wprowadził go Piotr Folusznik, patriarcha Antiochii w latach 471-488, należący do nurtu monofizyckiego. Sto lat później, w 580 roku uczyniono to w Konstantynopolu. Ten liturgiczny zwyczaj został przeniesiony z Syrii także na chrześcijański Zachód i tam się rozprzestrzenił, poczynając.

Symbol nicejsko-konstantynopolitański

Credo in unum Deum, Patrem omnipotentem, factorem caeli et terrae, visibilium omnium et invisibilium. Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.
Et in unum Dominum Iesum Christum, Filium Dei unigenitum, et ex Patre natum ante omnia saecula. Deum de Deo, Lumen de Lumine, Deum verum de Deo vero, genitum non factum, consubstantialem Patri; per quem omnia facta sunt. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, światłość ze światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało.
Qui propter nos homines et propter nostram salutem descendit de caelis. Et incarnatus est de Spiritu Sancto ex Maria Virgine, et homo factus est. On to dla nas, ludzi, i dla naszego zbawienia zstąpił z niebia. I za sprawą Ducha świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem.
Crucifixus etiam pro nobis sub Pontio Pilato, passus et sepultus est, et resurrexit tertia die, secundum Scripturas, et ascendit in caelum, sedet ad dexteram Patris. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał trzeciego dnia, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca.
Et iterum venturus est cum gloria, iudicare vivos et mortuos, cuius regni non erit finis. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych: A Królestwu Jego nie będzie końca.
Et in Spiritum Sanctum, Dominum et vivificantem, qui ex Patre Filioque procedit. Wierzę w Ducha świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi.
Qui cum Patre et Filio simul adoratur et conglorificatur: qui locutus est per prophetas. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę. Który mówił przez Proroków.
Et unam, sanctam, catholicam et apostolicam Ecclesiam. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół.
Confiteor unum baptisma in remissionem peccatorum. Et exspecto resurrectionem mortuorum, et vitam venturi saeculi. Amen. Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. I oczekuję wskrzeszenia umarłych. I życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen.

http://www.piusx.org.pl/modlitewnik/symbola
https://pl.wikipedia.org/wiki/Nicejsko-konstantynopolita%C5%84skie_wyznanie_wiary

Toplista Tradycji Katolickiej
Powered By Blogger