Co z Rzymem i FSSPX? DICI odpowiada...

Wielu zastanawia się nad treścią korespondencji skierowanej na początku grudnia do Rzymu przez biskupa Bernarda Fellaya w odpowiedzi na Preambułę doktrynalną, która została mu przedłożona przez kardynała Williama Levadę 14 września ubiegłego roku. Możemy przekazać, iż jako załącznik tej odpowiedzi Przełożony Generalny Bractwa Świętego Piusa X wysłał do Rzymu dobrze uargumentowane studium księdza Jeana-Michela Gleize'a opublikowane w Courrier de Rome (nr 350 – grudzień 2011), którego DICI opublikowało (...) najistotniejsze fragmenty. [zobacz]

To studium, nazwane Rozstrzygająca kwestia, odpowiada na artykuł prałata Fernando Ocariza opublikowany w Osservatore Romano z 2 grudnia – obaj uczestniczyli bowiem w rozmowach doktrynalnych o Soborze Watykańskim II, które miały miejsce w Rzymie między październikiem 2009 a kwietniem 2011.

Zamiast spekulować o naturze odpowiedzi biskupa Fellaya, należy raczej przestudiować cały tekst księdza Gleize'a w Courrier de Rome, którego grudniowy numer został przekształcony w « Courrier à Rome » [List z Rzymu, którego grudniowy numer został przekształcony w "List do Rzymu"].

Ksiądz Alain Lorans

DICI : http://www.dici.org/actualites/le-courrier-a-rome/

Fragmenty studium ks. Gleize'a po polsku: http://news.fsspx.pl/

Ufność Najświętszej Maryi Pannie

„(...) Tak samo i serce prawdziwie miłujące Maryę - woli być z Nią w smutku, aniżeli bez Niej w radości. I wie, że serce Maryi zawsze czuwa, ale najbliżej w godzinie smutku. Och! kielich tego życia często nad wyraz gorzki, ale jak słodkim się staje, jeśli powiemy sobie wspaniałomyślnie: Dla Ciebie Maryo!

Gdy przeciwności przygnębiają was, naśladujcie małą dziecinę która się rzuca w objęcia matki. Ramiona Maryi zawsze otwarte, ale rozszerzają się dla nieszczęśliwych...”

„Róża Duchowna”, 1908, można przeczytać całość na stronie: dominican digital library, ARMARIUM - należy kliknąć na link po prawej stronie: "Pokaż treść"

grota Matki Bożej przy kościele FSSPX w Gdyni

Powstała jako wotum anonimowej osoby, a była w planach księdza Edmunda już od dawna. Pięknie oświetlona i zawsze przyozdobiona kwiatami, przyciąga wiernych na króciutkie modlitwy. Bo komu, jak nie Jej, powierzyć nasze życie? Święci mówią nam nieustannie o wzywaniu Maryi, bądźmy ich naśladowcami w czasie tej burzy, jaka nadciągnęła nad Kościół. Nie zapominajmy o Krucjacie Różańcowej, która ciągle trwa! Do dzieła więc i... sursum corda!

A o pomoc nie zapominajmy również poprosić oblubieńca Bogarodzicy, świętego Józefa. Przecież nie na darmo jest patronem Kościoła Świętego. Józef, sprawiedliwy, w swej skromności pozostawał zawsze w cieniu, ale Pan Bóg powierzył mu swój skarb, samego Syna Bożego, i drugi największy skarb, Niepokalaną. A teraz powierza mu swój Kościół... ufajmy bardziej nadprzyrodzonej mocy modlitw i ofiar niż ludzkim zabiegom i nie dajmy się unieść ani zbytniemu optymizmowi, który widzi wiosnę Kościoła tam, gdzie panuje jeszcze zima, ani czarnowidztwu, które nie jest katolickie. In medio stat virtus... cnota lezy pośrodku. A gdzie? U stóp świętego Józefa...