CZWARTA NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU.

CZWARTA NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU.

Czwarta niedziela Postu nosi na sobie znamię radości oraz nastroju pełnego ufności, który przebija z całej liturgii. Przepisy zezwalają na używanie organów, ubranie ołtarza kwiatami i na różowy kolor ornatu.

W średniowieczu nazywano tę niedzielę «niedzielą róż», gdyż ofiarowywano sobie wzajemnie pierwsze róże wiosenne. Papież do dziś dnia jeszcze święci złotą różę, którą następnie ofiarowuje jakiejś znakomitej osobistości. Zbieramy się dziś w Bazylice Krzyża, zwanej pospolicie «Jeruzalem», która była pierwotnie pałacem (tzw. Sesoriańskim), gdzie mieszkała św. Helena, matka Konstantyna. Wiele więc tekstów mówi o tej «Górnej Jerozolimie», do której z radością dążymy. Do każdej gromadki wiernych, do każdej parafii zwraca się Kościół słowami Introitu: «Wesel się, Jeruzalem, gromadźcie się, wy wszyscy, którzy je — czyli wasz Kościół i wiarę Katolicką — miłujecie».

Niedziela ta przede wszystkim jest świętem radości chrześcijańskiej, która płynie z nadmiaru łaski, udzielonej nam przez Sakramenty Pokuty i Eucharystii (Kolekta). Chrzest i Pokuta rozwiązały nasze grzechy i uczyniły z nas dzieci wolności. Tłumaczy to w sposób może nieco zawiły św. Paweł w Lekcji. Aby ją zrozumieć, trzeba pamiętać, że wypadki z życia rodzinnego Abrahama były rzeczowym proroctwem i mają przez to znaczenie symboliczne.

Izmael, syn Agary, niewolnicy, jest obrazem ducha niewolniczego, przykutego do litery prawa i do ciała. Izaak natomiast jest przedstawicielem uczniów Chrystusa, którzy jako dzieci Boże, winni służyć Bogu z miłości, a staną się przez to dziedzicami obietnic Bożych.

Źródłem dzisiejszej radości jest również Eucharystia (Ewangelia), zwłaszcza ta komunia wielkanocna, która dla wielu będzie dniem pogodzenia się z Bogiem i bliźnimi. Cud rozmnożenia chleba, który Chrystus spełnił na tydzień przed Paschą żydowską, w drugim roku nauczania, jest zapowiedzią innego Chleba, który karmi miliony danych na całym świecie.

http://msza.net/i/mszalik.html