Kiedy 26 października 1948 roku
odbywał się pogrzeb prymasa Augusta Hlonda, nikt nie miał wątpliwości,
że jego następcą zostanie celebrujący tego dnia uroczystości biskup
Stanisław Kostka Łukomski. Dwa dni później doszło jednak do tragedii, w
wyniku której były Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski
podzielił los swojego niedawnego przełożonego i w do dziś
niewyjaśnionych okolicznościach również odszedł do Domu Ojca…
(...)
Stosunki pasterza z władzami państwowymi zaostrzyły się jeszcze bardziej wskutek wydarzeń towarzyszących obchodom uroczystości Bożego Ciała 26 maja 1932 roku w Łomży. Sanacja zaplanowała, że tego uroczystego dnia oraz w oktawie święta odbędzie się tam powiatowe i miejskie święto wychowania fizycznego, a także przysposobienia wojskowego. Rozwieszono z tej okazji plakaty zapraszające na zawody młodzież, a także zorganizowano dojazd na miejsce imprezy.
Biskup Łukomski uznał to za odciąganie młodzieży od Boga i religii, i stanowczo zaprotestował. Ogłosił publicznie przed świętem Bożego Ciała otwarty protest, który został zamieszczony w prasie miejscowej i ogólnopolskiej. Duchowny powołał się na encyklikę papieża Piusa XI o chrześcijańskim wychowaniu młodzieży oraz encyklikę Leona XIII Militantes Ecclesiae. Wskazał, że Kościół ma szczególne prawo do wychowania chrześcijańskiego, które nie może ograniczać się tylko do religii, ale całe nauczanie ma tchnąć duchem chrześcijańskiej pobożności. Dlatego też sprzeciwiał się brakowi skromności w żeńskich strojach sportowych.
(...)
Kiedy jednak zachodziła taka potrzeba, nie szczędził krytyki i upomnień podległemu mu duchowieństwu. Doskonałym przykładem jest tutaj konferencja dziekańska z 3 lipca 1935 r., kiedy to pasterz upominał księży wyjeżdżających na wypoczynek, aby „nie dawali powodów do krytyki swoim zachowaniem”. – Nie powinien taki kapłan chodzić do kawiarni, kina i na zawody, na których nie przestrzega się przyzwoitości. Nie powinien również spacerować i wyjeżdżać z kobietami – podkreślał.
(...)
Więcej
(...)
Stosunki pasterza z władzami państwowymi zaostrzyły się jeszcze bardziej wskutek wydarzeń towarzyszących obchodom uroczystości Bożego Ciała 26 maja 1932 roku w Łomży. Sanacja zaplanowała, że tego uroczystego dnia oraz w oktawie święta odbędzie się tam powiatowe i miejskie święto wychowania fizycznego, a także przysposobienia wojskowego. Rozwieszono z tej okazji plakaty zapraszające na zawody młodzież, a także zorganizowano dojazd na miejsce imprezy.
Biskup Łukomski uznał to za odciąganie młodzieży od Boga i religii, i stanowczo zaprotestował. Ogłosił publicznie przed świętem Bożego Ciała otwarty protest, który został zamieszczony w prasie miejscowej i ogólnopolskiej. Duchowny powołał się na encyklikę papieża Piusa XI o chrześcijańskim wychowaniu młodzieży oraz encyklikę Leona XIII Militantes Ecclesiae. Wskazał, że Kościół ma szczególne prawo do wychowania chrześcijańskiego, które nie może ograniczać się tylko do religii, ale całe nauczanie ma tchnąć duchem chrześcijańskiej pobożności. Dlatego też sprzeciwiał się brakowi skromności w żeńskich strojach sportowych.
(...)
Kiedy jednak zachodziła taka potrzeba, nie szczędził krytyki i upomnień podległemu mu duchowieństwu. Doskonałym przykładem jest tutaj konferencja dziekańska z 3 lipca 1935 r., kiedy to pasterz upominał księży wyjeżdżających na wypoczynek, aby „nie dawali powodów do krytyki swoim zachowaniem”. – Nie powinien taki kapłan chodzić do kawiarni, kina i na zawody, na których nie przestrzega się przyzwoitości. Nie powinien również spacerować i wyjeżdżać z kobietami – podkreślał.
(...)
Więcej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz