Pięćdziesięciolecie zakupu Ecône
Ecône w 1968 i 1998
31 maja 1968 r. pięciu świeckich przyjaciół zakupiło od kanoników św. Bernarda gospodarstwo i byłą szkołę rolniczą w Ecône (Szwajcaria), „żeby uniknąć powstania tam nocnego centrum rozrywki, a także […] w celu zachowania religijnego charakteru tego miejsca”. Dokładnie pół wieku później, 31 maja 2018 r., bp Bernard Fellay przewodniczył uroczystościom Bożego Ciała w Ecône. Zakup posiadłości w Ecône i powstanie tam międzynarodowego seminarium św. Piusa X to niewątpliwe działanie Bożej Opatrzności.
W Wielki Czwartek 11 kwietnia 1968 r. Alfons Pedroni, przedsiębiorca z pobliskiego miasteczka Saxon, słyszy w kawiarni, jak podpity mężczyzna chwali się, że wkrótce wysadzi w powietrze kaplicę w Ecône. Wypytując o szczegóły, dowiaduje się, że należące od XIV w. do kanoników św. Bernarda miejsce ma zostać sprzedane świeckim. Chwilę potem informuje o tym zajściu swego brata Marcelego – razem postanawiają odkupić posiadłość w Ecône, żeby zachować jej religijny charakter i uniknąć powstania tam siedliska rozpusty. Jeszcze tego samego dnia do dwóch braci dołączają Gracjan Rausis i Roger Lovey – ten drugi jest wówczas prokuratorem generalnym w kantonie Valais i kuzynem przełożonego kanoników św. Bernarda, ks. prał. Anioła Loveya. Dzięki temu spotkanie z przełożonym mogło się odbyć już nazajutrz, w Wielki Piątek.
W Wielki Czwartek 11 kwietnia 1968 r. Alfons Pedroni, przedsiębiorca z pobliskiego miasteczka Saxon, słyszy w kawiarni, jak podpity mężczyzna chwali się, że wkrótce wysadzi w powietrze kaplicę w Ecône. Wypytując o szczegóły, dowiaduje się, że należące od XIV w. do kanoników św. Bernarda miejsce ma zostać sprzedane świeckim. Chwilę potem informuje o tym zajściu swego brata Marcelego – razem postanawiają odkupić posiadłość w Ecône, żeby zachować jej religijny charakter i uniknąć powstania tam siedliska rozpusty. Jeszcze tego samego dnia do dwóch braci dołączają Gracjan Rausis i Roger Lovey – ten drugi jest wówczas prokuratorem generalnym w kantonie Valais i kuzynem przełożonego kanoników św. Bernarda, ks. prał. Anioła Loveya. Dzięki temu spotkanie z przełożonym mogło się odbyć już nazajutrz, w Wielki Piątek.
Świadomi potrzeby zgromadzenia wystarczających środków finansowych, „ratownicy” duchowego wymiaru Ecône spędzają święta wielkanocne na przekonywaniu swoich znajomych – dołącza do nich jednak tylko Gwidon Genoud. Ze względu na zaawansowane rozmowy z innymi inwestorami kanonicy św. Bernarda dają grupce przyjaciół czas na złożenie oferty zakupu do 18 kwietnia, informując o rzędach wielkości innych ofert. W celu uzyskania dodatkowego wsparcia, piątka mężczyzn informuje ordynariusza Sion, bp. Franciszka Nestora Adama, o swoich zamiarach, po czym przekazuje kanonikom następującą ofertę:
Nasze pobudki, które chcemy jasno sprecyzować i podkreślić, nie mają żadnego związku z inwestycją finansową. Ze względu na swoją przeszłość Ecône ma dla nas wymiar religijny, wręcz zew religijny, i nie możemy pozwolić, żeby został on porzucony bez należytego rozpatrzenia.Wiemy, że jako gospodarstwo rolne posiadłość ta w obecnym stanie nie jest odpowiednio rentowna, dlatego jesteśmy przekonani, że inwestorzy zainteresowani zakupem wykorzystają ją w taki sposób, który przyniesie im większy dochód. Uważamy, że to miejsce świetnie nadawałoby się na hotel, restaurację, kamping czy nawet dyskotekę. Jest ono dogodnie położone – z jednej strony leży w centrum [kantonu Valais], z drugiej – jest oddalone od [innych] zabudowań. Realiści, w tym ojcowie rodzin, którymi jesteśmy, wiedzą, co to może oznaczać (dla obyczajów – przyp. tłum.).Nasza decyzja jest więc podyktowana jedynie troską o dwie rzeczy: żeby uniknąć powstania tam nocnego centrum rozrywki, a także – o ile będzie to od nas zależne – w celu zachowania religijnego charakteru tego miejsca.
Pięciu „realistów” zdecydowało się na złożenie oryginalnej oferty: nie chcąc ani przepłacić, ani dać oferty niższej niż najwyższa, oznajmili, że są w stanie wypłacić od razu kwotę od 100 do 150 tys. franków szwajcarskich, jednocześnie ustnie deklarując gotowość zakupu posiadłości w cenie równej najwyższej ze złożonych ofert. Już następnego dnia otrzymali informację, że, zważywszy na ich pobudki, kapituła kanoników udziela im pierwszeństwa zakupu za kwotę 410 tys. franków, z czego 150 tys. ma zostać wpłacone już w chwili podpisania aktu zakupu. Dopiero wówczas przyszli nabywcy udali się na dokładne oględziny całej posiadłości… Tak więc tych pięciu pobożnych świeckich w chwili, gdy zdecydowało się na zakup tego miejsca i szukało potrzebnych środków, nie znało jeszcze ani jego powierzchni, ani granic, ani stanu budynków – trudno o większy dowód na bezinteresowność ich działania!
31 maja 1968 r., w święto Maryi Królowej, Gracjan Rausis, Roger Lovey, Gwidon Genoud oraz Alfons i Marceli Pedroni podpisali akt zakupu Ecône. Nowi właściciele obrali Maryję Królową za patronkę miejsca, zachowując jednocześnie dotychczasowy patronat Matki Bożej Polnej1 w oficjalnym nazewnictwie spółki: „Rausis i wspólnicy, Matka Boża Polna, z siedzibą w Ecône”.
Biskup Adam podziękował im za ich starania, wyrażając jednocześnie sceptycyzm co do możliwości przekształcenia Ecône w centrum duchowe w dobie kryzysu powołań… Próba uczynienia z Ecône domu dla karmelitanek z Montélimar we Francji zakończyła się fiaskiem. Kolejna zainteresowana, przełożona urszulanek z Sion, w przeddzień wizyty złamała nogę i anulowała spotkanie. Następnego dnia – a działo się to w marcu 1969 r. – za pośrednictwem proboszcza ks. Henryka Boivina z parafii w Fully, z Rogerem Loveyem spotkał się abp Marceli Lefebvre. Arcybiskup poszukiwał wówczas miejsca, w którym mógłby zorganizować rok duchowości dla seminarzystów z konwiktu, który prowadził dla chętnych do kapłaństwa w szwajcarskim Fryburgu. Decyzja zapadła jednak dopiero rok później: 22 maja 1970 r. podczas obiadu abp Lefebvre spotkał pięciu właścicieli Ecône i proboszcza z pobliskiego Riddes, ks. Piotra Epineya. Pod koniec obiadu Alfons Pedroni, dotąd tajemniczo milczący, wypowiedział słowa, które okazały się prorocze: „Otóż, Ekscelencjo, powiadam Wam, że o seminarium w Ecône będzie się mówić na całym świecie!”. Kolejne znaki Opatrzności przyszły bardzo szybko: w czerwcu 1970 r. bp Adam ze Sion zaakceptował plan zajęć rocznika duchowości, a 1 listopada 1970 r. biskup Franciszek Charrière uznał statuty Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, które erygował w diecezji Fryburg. W następnym roku akademickim (1971–1972), za zgodą bp. Adama wyrażoną 26 grudnia 1970 r., do seminarium w Ecône wprowadzono pierwszy rok filozofii.
Pięćdziesiąt lat później Bractwo Kapłańskie Św. Piusa X liczy 637 kapłanów i 204 seminarzystów, udzielając tradycyjnej formacji kapłańskiej w sześciu seminariach na czterech kontynentach. W czerwcu br. – miesiącu poświęconym Najświętszemu Sercu Jezusowemu – w seminariach półkuli północnej święcenia kapłańskie otrzyma łącznie 16 diakonów z Bractwa.
Zdjęcia z procesji Bożego Ciała w pięćdziesięciolecie zakupu Ecône, z udziałem fanfary2 „La Marceline” (nazwanej tak na część abp. Lefebvre’a), można obejrzeć w serwisie La Porte Latine.
https://news.fsspx.pl/2018/06/piecdziesieciolecie-zakupu-econe/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz