TRZECIA NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
Trzecia niedziela postu była aż do średniowiecza nazywana Dominica scrutinium, czyli pierwszym dniem próby dla katechumenów, w którym po poddaniu się gruntownemu egzaminowi z prawd wiary musieli się wyrzekać szatana, jego pychy i jego uczynków. Teksty mszalne nawiązują do tej ceremonii. Lekcja podaje nam zwięzły i treściwy wykład etyki chrześcijańskiej. Przez Chrzest staliśmy się synami światłości. Mamy więc naśladować cnoty Boga: Jego dobroć, sprawiedliwość i prawdę, a przede wszystkim postępować w miłości «jak i Chrystus umiłował nas». W pierwszej niedzieli Wielkiego Postu widzieliśmy jak Chrystus pokonał szatana na pustyni, druga wskazała na drogę do zwycięstwa, trzecia podaje hasło: Pod znak Chrystusa! Zerwijmy kajdany grzechu i niewoli szatańskiej, a przez pokutę i umartwienie poddajmy się królestwu Jezusa.
Ewangelia podaje nam najpierw opis uzdrowienia opętanego, według św. Łukasza. Z Ewangelii św. Mateusza (12, 22) wiemy, że ów człowiek był również ślepy. Chrystus dokonał więc potrójnego cudu, który jest symbolem nawrócenia grzesznika: wypędza czarta, przywraca wzrok i mowę. Dlatego Kościół pragnie, by grzesznik przejęty do głębi poczuciem winy, «wzniósł swe oczy do Pana, który nogi jego z sideł oswobadza» (Introit por. Traktus). Następnie Chrystus sam tłumaczy sens tego cudu. «Przyszedłem, by uwięzionych uwolnić, niewidomych oświecić, upadłych podnieść, złamanych uleczyć i zgromadzić rozproszonych przez szatana synów Bożych» (Św. Cyryl Aleksandryjski). Na koniec mamy przepiękny hołd złożony Matce Zbawiciela, która, jak powiada św. Augustyn: «bardziej była błogosławiona z powodu swej wiary niż z racji swej godności Matki Bożej». Prośmy Matkę Bożą, która starła głowę węża piekielnego, by przygotowała nas dobrze do spowiedzi wielkanocnej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz