Ite, Missa est -usłyszycie na koniec tradycyjnej Mszy św. w niedzielę. I odpowiecie: “Deo gratias”
Obrzędy końcowe (łac. Ritus conclusionis) –
w Kościele rzymskokatolickim ostatnia część mszy, następująca
po Liturgii eucharystycznej. Obejmują błogosławieństwo
końcowe i rozesłanie.
Na zgromadzeniach liturgicznych wierni są
witani, pozdrawiani jak i żegnani. Pożegnanie dokonywało się
przez błogosławieństwo. Najstarsza jego forma znajduje się w
“Konstytucjach apostolskich” (IV w.). Obejmowała:
wezwanie diakona, aby wierni pochylili głowy;
modlitwę odmawianą przez celebransa.
Z biegiem czasu obrzędy zakończenia rozbudowywano i upodabniały się do obrzędów wstępnych – wprowadzono inne modlitwy, śpiewy, formuły błogosławieństwa. W liturgii bizantyjskiej, np. tym, którzy nie przyjmowali Komunii rozdawano niekonsekrowane, ale pobłogosławione chleby zwane autidoron.
modlitwę odmawianą przez celebransa.
Z biegiem czasu obrzędy zakończenia rozbudowywano i upodabniały się do obrzędów wstępnych – wprowadzono inne modlitwy, śpiewy, formuły błogosławieństwa. W liturgii bizantyjskiej, np. tym, którzy nie przyjmowali Komunii rozdawano niekonsekrowane, ale pobłogosławione chleby zwane autidoron.
W rzymskim świecie starożytnym kończono zgromadzenie formułą “Missa” (w Bizancjum po grecku “Minsa”).
Zostało to przejęte przez chrześcijan i nadano mu znaczenie religijne.
Zwyczaj kończenia Eucharystii zwrotem (poświadczony jest od IV wieku):“Ite, Missa est” (Idźcie msza skończona) Poprzedzało go wyrażenie:
- “Dominus vobiscum” (Pan z wami)
Odpowiedź zgromadzonych:
“Et cum spiritu tuo” (I z duchem twoim)
“Ite, Missa est” (Idźcie, msza jest – co znaczy rozesłanie) albo “Benedicamus Domino” (Błogosławmy Panu)
Odpowiedź zgromadzonych:
- “Deo gratias” (Bogu dzięki)
Inne ze znanych ówczesnych zakończeń to: “Idźcie w pokoju” (w Antiochii) czy “Idźcie w pokoju Chrystusa” (w zachodniej Syrii) – wierni na te słowa odpowiadali: “W imię Pana”.
W VIII wieku pojawiło się także w liturgii galijskiej zakończenie Mszy słowami “Benedicamus Domino”(Błogosławimy
Pana). Popularność tego zwrotu spowodowała, że w XI wieku stał się on
powszechnie używany w Mszach poza świątecznymi, które nadal kończono
słowami “Ite, Missa est”. Natomiast już od XII wieku zakończenie Mszy za zmarłych brzmiało “Requiescant in pace” (Niech odpoczywają w pokoju).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz