Habemus Papam - Lo stemma di Papa Leone XIV

Lo stemma di Papa Leone XIV si compone di uno scudo diviso in due settori, ciascuno portatore di un messaggio profondo. Nel lato sinistro, su uno sfondo azzurro, campeggia un giglio bianco stilizzato, simbolo tradizionale di purezza e innocenza.

Questo fiore, frequentemente associato alla Vergine Maria, richiama con immediatezza la dimensione mariana della spiritualità del Papa. Non si tratta di un richiamo puramente devozionale, ma di un’indicazione precisa della centralità che Maria occupa nel cammino della Chiesa: modello di ascolto, di umiltà e di dono totale a Dio. Nel lato destro dello scudo, su campo bianco, è raffigurato il Sacro Cuore di Gesù, trafitto da una freccia e adagiato su un libro chiuso. Questa immagine, intensa e carica di significati, rimanda al mistero del sacrificio redentivo di Cristo, cuore trafitto per amore dell’umanità, ma anche alla Parola di Dio, rappresentata dal libro chiuso. Quel libro non aperto suggerisce che la verità divina è talvolta velata, da accogliere con fede anche quando non è pienamente svelata. È un invito alla fiducia e all’abbandono, alla perseveranza nella ricerca del senso profondo della Scrittura, anche nei momenti di oscurità. Il motto scelto da Papa Leone XIV, “In Illo uno unum” – tratto da un commento di Sant’Agostino al Salmo 127 – sintetizza il cuore del suo messaggio: “In Colui che è Uno, siamo uno solo”. In queste parole si riflette un ideale di Chiesa unita, pur nelle differenze e nelle tensioni che inevitabilmente la attraversano. È un’espressione di comunione fondata non sull’uniformità, ma sull’incontro nell’amore di Cristo, che rende possibile la fraternità e la riconciliazione anche nei contesti più complessi. Non a caso, nel suo saluto alla Chiesa e al mondo, Papa Leone XIV ha parlato proprio di questo: di una Chiesa ponte, chiamata a superare le divisioni, a farsi spazio di incontro, di ascolto e di misericordia. In definitiva, attraverso il suo stemma e il motto, il nuovo Pontefice propone una visione di Chiesa missionaria, mariana e profondamente radicata nell’amore di Cristo. Una Chiesa pronta a soffrire e a impegnarsi interamente nel servizio del popolo di Dio, con la consapevolezza che è solo nell’unità con il Signore che ogni diversità può trovare armonia. Dalla bacheca di don Davide Spinelli.

źródło fb: Francesca Sassi

Przegląd tradycjonalistyczny #140 - Kamil Klimczak, Piotr Błaszkowski

NA ŻYWO: Konklawe 2025. Procedury i możliwy przebieg - Kamil Klimczak

Ostro jak brzytwa, czyli rzecz o książkach: "W trosce o wolność i tożsamość"

Dziś porozmawiamy o książce, której treść niestety ma już wartość historyczną, zapisem chwili w dziejach chrześcijaństwa w jednym z krajów Lewantu. „W trosce o wolność i tożsamość. Polityczne i militarne zaangażowanie syryjskich chrześcijan w wojnę w Syrii w latach 2011 – 2019” Wydawnictwo Naukowe UKSW, Warszawa 2024. Autor Jakub Szyszko, szeroko znany w wąskim kręgu. Kiedyś rzymski katolik, tradycjonalista, który zmienił ryt na katolicko ormiański. Student języka arabskiego, seminarzysta w Armenii. Natomiast szeroko znany jest redaktor naukowy publikacji ks. dr hab. Waldemar Cisło, również autor przedmowy, latach 2006–2024 przewodniczący polskiej sekcji Pomocy Kościołowi w Potrzebie. Opinia publiczna poznała Wielebnego kapłana z licznych akcji pomocy dla chrześcijan na Bliskim Wschodzie, zwłaszcza w Syrii. O tej, bądź co bądź, jednej z kolebek chrześcijaństwa jest ta książka. Publikacja ma ambicja naukową stąd nie dziwi, recenzentami ks. prof. dr hab. Jarosław Różański, prof. dr hab. Radosław Zenderowski, dr Paulina oraz dr Jacek Górka. Oto owa książka, stron 178. Podzielona na rozdziały: chrześcijanie w Syrii, wojna w Syrii oraz rozdział trzeci i ostatni, polityczne i militarne zaangażowanie chrześcijan syryjskich w wojnę w Syrii. Wielki atutem jest Bibliografia, w zasadzie unikatowa dla polskiego czytelnika, bo obcojęzyczna, specjalistyczna, konfesyjna i tycząca Syrii. Ale z zastrzeżeniem, że kończy się ona na lutym 2022 r. Na początku oczywiście powiemy o podmiocie książki, czyli samych chrześcijan w Syrii. To jedyny w swoim rodzaju kraj będący modelowym zwierciadłem historii Kościoła w jego periodach, który przyniósł powstanie, aż 10 kościołów. Wymieńmy je: Okres przedchalcedoński przyniósł herezję nestoriańską i Asyryjski Kościół Wschodu, oraz herezję monozoficką, z której wyłoniły się dwa kościoły: Apostolski Kościół Ormiański i Syriacki Kościół Prawosławny (Ortodoksyjny) nazywani jakobitami. Ten ostatni to swoisty narodowy kościół aramejsko języcznych, antycznych Syryjczyków. Czy ci, którzy wytrwali przy ortodoksji byli głownie greckojęzyczni (dziś językowo zarabizowani). Ale w wyniku przyjęcia schizmy wschodniej ostatecznie nazywają się Kościołem prawosławnym Patriarchatu Antiocheńskiego historycznie nazywani melechitami czyli „ludźmi króla”, a dokładnie cesarza rzymskiego z Konstantynopola. Kolejnym etapem był ruch unicki, który odnowił lub wykreował nowe Kościoły unickie w łączności z Rzymem, których jest aż 6. Wymieńmy: Kościół Rzymsko-katolicki, Kościół melechicki (grekokatolicki patriarchatu Antiocheńskiego). Chrześcijanie tego ostatniego byli po kolei katolickimi ortodoksami, schizmatykami i dziś są unitami. Kolejni unici to Kościół maronicki, z tym, że dominują w Libanie. Kościół katolicki obrządku syriackiego, czyli ex jakobici. Kościół katolicki obrządku ormiańskiego, do którego optował autor książki Jakub Szyszko. I ostatni unici Kościół Chaldejski. I mamy wiek XIX, który przyniósł misje protestanckie, które odniosły sukcesy głównie wśród heretyków, tworząc Narodowy Ewangelicki Synod Syrii i Libanu oraz Unia Ormiańskich Kościołów Ewangelickich.

Pokazujemy tabelkę s. 25. i uzupełniamy, że na podział religijny nakładał się podział narodowy. Ale w wypadku Asyryjczyków – Syriaków, nie jest on jednoznaczny, bo należą oni aż do 4 Kościołów [s.34] . To tereny na których całe wsie i miasteczka nawracali w czasach antycznych syryjscy anachoryci i cenobici. Autor starannie przytacza dane statystyczne, z tym jednak zaznaczenie, że wojna, częściowo domowa, wszystko zmieniła. Dziś Syrią rządzą islamiści sunniccy. Teraz o wojnie, która tylko na początku, od zapłonu w mieście Dar’a była wojną domową. Bardzo szybko przerodziła się w zewnętrzną agresję krzyżujących się interesów: USA, Arabii Saudyjskiej, Kataru, Iranu, Rosji. Autor przypomniał, że zaczęło się od wykluczających się projektów gazowych, które miały przebiegać przez Syrię, a mianowicie irański i katarski. Był więc zapłon, również konfesyjny, a mianowicie alawicki dominat wspomagany przez mniejszości. nad sunnicką większością. Choć zbuntowała się mająca niewiele do stracenia biedota sunnicka. Ale przypomnijmy globalistycznego podżegacza wojennego, tego od kolorowych-majdanowych rewolucji. [s. 46].

Stało się to podczas pierwszej prezydentury demokraty Baracka Obama. Dopiero za pierwszej prezydentury Donalda Trumpa, ten zamorski podżegacz wojenny zaczął wycofywać się z globalistycznego misjonarstwa, ale jak raz zburzy się równowagę między silnymi państwami regionalnymi, wyjście z wojny staje niezmierne trudne. Dopiero interwencja Rosji przyniosła czasowe uspokojenie, ale Syria była już podzielona na strefy wpływów. Dziś nawet ta chwiejna równowaga została złamana, a ród Asadów już nie dzierży władzy w Damaszku. I resztki chrześcijan będą zmuszone lawirować między męczeństwem, lojalnością wobec władzy, a przeżyciem.

Polecamy publikację. Zapis chwili, może przed ostatni tych potomków antycznych chrześcijan.

Convinced Episode 1: Jennifer Fulwiler's Catholic Conversion Story

Jennifer Fulwiler was raised an atheist and as a young adult she seemed to have everything the world has to offer. So why did she give that up...to become Catholic!? She tells her story here. Jennifer Fulwiler is a stand up comedian and best selling author of several books, including Something Other Than God. Learn more at https://www.jenniferfulwiler.com Transkrypcja

NA ŻYWO: Marsz dla Królowej Polski

Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski 3 Maja - święto katolickie w Polsce

3 maja w Kościele katolickim obchodzona jest uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, która jest główną patronką naszego kraju. Akt oddania Polski pod opiekę Matki Bożej został dokonany przez króla Jana Kazimierza w 1656 r. w katedrze lwowskiej, po zwycięstwie nad Szwedami i obronie Jasnej Góry.

Missa Pontificalis - Kyrie Eleison

Lorenzo PEROSI - Missa Prima Pontificalis

6th Sunday after Pentecost. Feast of SS Peter and Paul - Traditional Latin Mass - Missa Pontificalis

Przegląd tradycjonalistyczny #139

Christians & British Patriots In London And Australia Rally To Declare UK A Christian Nation

In this compelling video, we explore the recent rallies held by Christians and British patriots in London and Australia, where participants declared their vision for the UK as a Christian nation. Join us as we delve into the motivations behind these gatherings, the messages shared by speakers, and the reactions from various communities. What does this declaration mean for the future of the UK? Watch to discover the perspectives and implications of this growing movement!