Opublikowano 19 marca 2015, autor: Jakub Pytel

19 marca 2015 r. bp Ryszard Williamson udzielił sakry biskupiej ks. Janowi Michałowi Faure’emu. Ceremonia miała miejsce w benedyktyńskim klasztorze Świętego Krzyża w Nova Friburgo w Brazylii.

Bp Williamson i ks. Faure nie są członkami Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X od, odpowiednio, 2012 r. i 2014 r., gdy zostali usunięci z jego szeregów za bezwzględną krytykę jakichkolwiek kontaktów pomiędzy FSSPX a władzami rzymskimi, które to kontakty były, ich zdaniem, aktem zdrady dzieła abp. Marcelego Lefebvre’a.

Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X szczerze ubolewa, że ten duch sprzeciwu doprowadził do konsekracji biskupiej. W 1988 r. abp Lefebvre jasno wyraził zamiar wyświęcenia biskupów pomocniczych nie posiadających jurysdykcji, co wynikało ze stanu konieczności, w którym wówczas znajdowali się członkowie Bractwa Św. Piusa X oraz związani z nim wierni. Celem Arcybiskupa było umożliwienie tym katolikom przystępowania do sakramentów, co z kolei było możliwe dzięki kapłanom wyświęcanym przez tychże biskupów. Dopiero wtedy, gdy uczyniono już wszystko, aby uzyskać zgodę Stolicy Apostolskiej, abp Lefebvre udzielił sakry nowym biskupom, czyniąc to 30 czerwca 1988 r. w obecności tysięcy katolików – kapłanów i wiernych – oraz setek dziennikarzy z całego świata. Wszystkie te okoliczności jasno wskazywały, że pomimo braku zgody Rzymu ten ze wszech miar publiczny akt dokonał się dla dobra Kościoła i dobra dusz.

Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X potępia udzielenie sakry biskupiej ks. Fauremu; pomimo przeciwnych twierdzeń obu zainteresowanych duchownych nie da się w żaden sposób porównać tej konsekracji z konsekracjami biskupimi dokonanymi w 1988 r. Wszelkie deklaracje bp. Williamsona i ks. Faure’ego jasno dowodzą, że – choć nie przyznają tego wprost – nie uznają oni już władz rzymskich.

Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X podtrzymuje twierdzenie, że istniejący stan konieczności czyni prawowitą jego działalność na całym świecie, a jednocześnie nie odmawia prawomocnej władzy tym, za których jego księża modlą się podczas każdej Mszy św. Zgodnie ze swoimi statutami Bractwo zamierza kontynuować dzieło formacji kapłanów; chce również ze wszystkich sił trwać przy depozycie wiary i nieskażonej nauce Kościoła w dziedzinie moralności oraz sprzeciwiać się błędom – bez względu na to, kto je głosi – po to, aby przekazać dalej tę wiarę i naukę moralną poprzez tradycyjną liturgię i głoszenie, zgodnie z misjonarskim duchem swego założyciela: Credidimus caritati (łac. ‘uwierzyliśmy miłości’) (1 J 4, 16).

Menzingen, 19 marca 2015 r.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz