Ruch liturgiczny. Od Guerangera przez Beauduina do Bugniniego

Na nalegania przyjaciół postanowiliśmy wydać w formie książkowej siedem artykułów opublikowanych na łamach „Fideliter” od maja 1978 do maja 1979 roku. Teksty te, stanowiące siedem głównych rozdziałów niniejszej książki, zostały przez nas nieco przeredagowane i uzupełnione. Do daliśmy też zakończenie poświęcone wpływowi środowiska protestanckiego na reformę liturgiczną, dołączając mało znane i rzadko cytowane źródło: datujący się na rok 1959 ryt eucharystyczny z Taizé. Studium nasze nie jest jednak w pełni wyczerpujące ? ma ono stanowić jedynie wstęp do analizy przyczyn „samo- zniszczenia Kościoła”, nad którym ubolewał Paweł VI.

Diagnoza nasza może się wydać niektórym zbyt su- rowa, zwłaszcza tym, którzy, w wiośnie swego kapłaństwa, angażowali się w Ruch Liturgiczny, choć niemal wszyscy oni uświadamiają sobie obecnie, że ich gorliwość wykorzy- stana została do złych celów. Jeśli ktoś z nich nie zgadza się z naszymi konkluzjami, zachęcamy go do wykazania nam błędów. Chcielibyśmy również przestrzec naszych czytelników przed pewną często, niestety, obserwowaną w naszych rzekomo „tradycjonalistycznych” środowiskach skłonnością do formułowania skrajnych wniosków, przed dążeniem do zajmowania maksymalnie „nieprzejednanego” stanowiska, jak gdyby inna postawa podważyć mogła prawdziwość gło szonej tezy. Czytelnicy wystrzegać się też powinni skłonności do zbytniego upraszczania oraz lekceważenia niezbędnych rozróżnień, koniecznych do zrozumienia danego zjawiska i właściwego jego osądu. Pragnąc określić charakter naszej pracy, podpisujemy się całym sercem pod przesłaniem, jakie ks. Dulac skie rował do czytelników swej znakomitej pracy poświęconej propagowaniu kolegializmu podczas II Soboru Watykań skiego. Jak pisał: Ostatnie wersy tej pracy kieruję do moich współ braci oraz do naszych przyjaciół. Wszyscy oni cierpią, podobnie jak my, z powodu upokorzeń zadawanych naszej Matce Kościołowi, tak podczas tego zainfeko- wanego błędami soboru, jak i po jego zakończeniu. Cierpimy jednak w Kościele! Nie ulegajmy iluzji, iż my sami możemy, chociażby częściowo, uleczyć zadane mu rany. Pamiętajmy o prawdziwie katolickiej radzie da nej przez Dionizego Aleksandryjskiego schizmatykowi Nowacjanowi: „Jeśli, jak twierdzisz, jest to wbrew twej woli (że oddzielony jesteś od Kościoła), udowodnij to, powracając do niego z własnej woli”. Pamiętajmy też inną radę Iwona z Chartres, którą odważamy się uznać za pasującą do naszej sytuacji: „Jeśli ktoś skarży się, że cierpi z powodu nadmiernej surowości władzy Kościoła, niech odwołuje się do niej, niech domaga się pociechy od tego, kto stał się powo- dem jego zgryzoty”. Pragniemy, drodzy przyjaciele, ze wszystkich na- szych sił trzymać się wiary „wszechczasów”. Niech to będzie jednak również wiara uzdrawiająca. Wierzmy, ale „tak jak powinniśmy”: sicut oportet1. Wiara ta nie polega jedynie na precyzji. Jest ona bezwartościowa, o ile nie zgadza się ? w swym celu i swych moty- wach ? z Objawieniem Bożym. Jest jednak również bezwartościowa, jeśli nie jest wyznawana w Kościele, in medio Ecclesiae: w tym biologicznym środowisku, w które wszczepieni zostaliśmy w dniu naszego chrztu, gdzie wiara ożywia wodę a woda uświęca wiarę, która staje się czystym światłem łączącym duszę wiernego ze światłością chwały Pana żyjącego w swym Kościele. W czasach św. Augustyna Kościół afrykański sta- nął w obliczu „kryzysu” przypominającego ten nam współczesny. Pamiętajmy o słowach, jakie biskup Hip pony skierował pewnego dnia do jednego z przywódców donatystów, Emeritusa, który obecny był na zgro- madzeniu. „Poza Kościołem Emeritus może posiadać wszystko poza zbawieniem. Może posiadać godność bi skupią, może posiadać sakramenty, może śpiewać Al leluja i odpowiadać Amen, może posiadać Ewangelię, może posiadać wiarę i jej nauczać; nigdzie jednak, poza Kościołem, nie będzie w stanie osiągnąć zbawienia”. Przede wszystkim Kościół! Tylko on, catholica, wi- dzialny w swej widzialnej głowie, biskupie Rzymu, choć niekiedy upadającej, tylko on będzie wiedział, jak oddzielić pszenicę od kąkolu wszelkich aggiorna- menti. To właśnie aby pomóc w tym odsiewaniu pszenicy od kąkolu napisaliśmy niniejszą książkę ? in caritate non ficta.

Autor: Didier Bonneterre Wydawca: Wydawnictwo ANTYK Marcin Dybowski Rok wydania: 2022 Opis fizyczny: a5, str. 188 ISBN / ISSN: 978-83-963505-3-4 Oprawa: okładka miękka Wydanie: wyd. 1 https://sklep.antyk.org.pl/p,ruch-liturgiczny-od-guerangera-przez-beauduina-do-bugniniego,7017.html

Kryzys w Kościele i co dalej? OSTATNI RODZIAŁ ,,Oni Jego zdetronizowali"

Chwalcie łąki umajone

Chwalcie łąki umajone to przepiękna pieśń maryjna której autorem jest jezuita Karol Antoniewicz. Melodia tej pieśń jest uroczysta i spokojna, nie wiadomo jednak kto jest kompozytorem. Pieśń Chwalcie łąki umajone powstała w latach 40 XIX wieku. Składa się ona z czterech zwrotek. Usłyszeć tę pieśń możemy w maju – miesiącu maryjnym. Jak wiele innych pieśni maryjnych tak i ta zaliczana jest do grona pieśni pochwalnych.

1. Chwalcie łąki umajone, Góry, doliny zielone. Chwalcie, cieniste gaiki, Źródła i kręte strumyki! 2. Co igra z morza falami, W powietrzu buja skrzydłami, Chwalcie z nami Panią Świata, Jej dłoń nasza wieniec splata. 3. Ona dzieł Boskich korona, Nad Anioły wywyższona; Choć jest Panią nieba, ziemi, Nie gardzi dary naszymi. 4. Wdzięcznym strumyki mruczeniem, Ptaszęta słodkim kwileniem, I co czuje, i co żyje, Niech z nami sławi Maryję!

Litania Loretańska - Nabożeństwo Majowe (Majówka)

Litania Loretańska - Nabożeństwo Majowe (Majówka)

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson. Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas. Ojcze z nieba, Boże, - zmiłuj się nad nami. Synu, Odkupicielu świata, Boże, Duchu Święty, Boże, Święta Trójco, Jedyny Boże, Święta Maryjo, - módl się za nami. Święta Boża Rodzicielko, Święta Panno nad pannami, Matko Chrystusowa, Matko Kościoła, Matko łaski Bożej, Matko nieskalana, Matko najczystsza, Matko dziewicza, Matko nienaruszona, Matko najmilsza, Matko przedziwna, Matko dobrej rady, Matko Stworzyciela, Matko Zbawiciela, Panno roztropna, Panno czcigodna, Panno wsławiona, Panno można, Panno łaskawa, Panno wierna, Zwierciadło sprawiedliwości, Stolico mądrości, Przyczyno naszej radości, Przybytku Ducha Świętego, Przybytku chwalebny, Przybytku sławny pobożności, Różo Duchowna, Wieżo Dawidowa, Wieżo z kości słoniowej, Domie złoty, Arko przymierza, Bramo niebieska, Gwiazdo zaranna, Uzdrowienie chorych, Ucieczko grzesznych, Pocieszycielko strapionych, Wspomożenie wiernych, Królowo Aniołów, Królowo Patriarchów, Królowo Proroków, Królowo Apostołów, Królowo Męczenników, Królowo Wyznawców, Królowo Dziewic, Królowo wszystkich Świętych, Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta, Królowo wniebowzięta, Królowo Różańca świętego, Królowo rodziny Królowo pokoju, Królowo Polski, Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. K.: Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko. W.: Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych. Módlmy się Prosimy cię Panie Boże, dozwól nam , sługom Twoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała + a za przyczyną Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, + racz nas uwolnić od doczesnych utrapień i obdarz wieczną radością. Przez Chrystusa Pana naszego. W.: Amen.

Success Breeds Success: PiusX Grows in Protestant Estonia

Success Breeds Success: PiusX Grows in Protestant Estonia The cornerstone for a new church of the Society of St Pius X in Estonia was laid on April 24.

The serving priest, Father Volker Schultze told Fsspx.news that the new church will replace the current chapel (pictured below) which on Sundays is so full "that even the entrance is crowded.” The construction will include a presbytery and a place for teaching catechism, meetings and retreats which currently take place in the chapel.

Picture: FSSPX.news, #newsFervzohaay https://gloria.tv/post/2w399H4fyRUX6U1B6YYLXrP77

Catholic Churches vandalized as a Supreme Court Protest: Dr Taylor Marshall