ks. dr Mieczysław Tarnawski (ur. 24 listopada 1866 w Tartakowie, zm. 21 stycznia 1928 we Lwowie) – ksiądz rzymskokatolicki, historyk Kościoła, kapelan Wojska Polskiego, działacz społeczny.
Mieczysław Tarnawski urodził się 24 listopada 1886 roku w Tartakowie koło Sokala. W 1906, jako uczeń Małego Seminarium Arcybiskupiego ukończył VI Gimnazjum we Lwowie i wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego. Będąc alumnem rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego we Lwowie. W 1910 przyjął święcenia kapłańskie.
Następnie podjął studia na Uniwersytecie w Innsbrucku, gdzie w 1912 roku obronił rozprawę doktorską z teologii. Studiował historię Kościoła na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W 1913 habilitował się z historii Kościoła na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego, po czym jako docent rozpoczął pracę na Wydziale Teologicznym tegoż uniwersytetu. Pełnił również funkcję podprefekta w Arcybiskupim Seminarium Duchownym. W 1916 został profesorem nadzwyczajnym, a trzy lata później zwyczajnym na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego.
W lipcu 1920 roku mając 54 lata, w okresie ofensywy bolszewickiej na Warszawę, wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego. Został kapelanem 24 pułku ułanów,Odznaczył się w bitwie pod Kowlem, gdzie po śmierci dowódcy szwadronu, objął dowództwo i wyprowadził oddział z krzyżowego ognia. Wykazał się także męstwem podczas obrony Zamościa przed kawalerią Siemiona Budionnego. Przy forsowaniu rzeki Horyń samorzutnie dokonał wywiadu na most i mimo trzech ran postrzałowych, pozostał w linii do końca.
Za bohaterstwo wykazane podczas wojny polsko–bolszewickiej, na wniosek dowódcy 24 pułku ułanów płk. Tadeusza Żółkiewskiego, został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy. Uroczystość dekoracji odbyła się na placu św. Ducha we Lwowie z udziałem władz cywilnych i wojskowych. Miesięczna pensję, którą pobierał każdy odznaczony, przeznaczył na cele oświatowe 24 pułku ułanów.
Po demobilizacji w październiku 1920 roku ks. prof. Tarnawski powrócił do pracy dydaktycznej na Uniwersytecie Jana Kazimierza. W 1922 roku objął funkcję dziekana Wydziału Teologicznego. Odrzucił propozycję bpa Mariana Leona Fulmana objęcia stanowiska rektora nowo powstałego katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego ze względu na pogarszający się stan zdrowia. 1 lutego 1926 r. z tego samego powodu zrezygnował z wykładów.
Udzielał się również społecznie; przewodniczył Towarzystwu Wzajemnej Pomocy Kapłanów, działał w Polskim Towarzystwie Teologicznym, był członkiem komitetu redakcyjnego „Gazety Kościelnej”.
Arcybiskup Józef Bilczewski oraz jego następca abp Bolesław Twardowski wysuwali kandydaturę ks. prof. Tarnawskiego na biskupa sufragana diecezji lwowskiej. Kandydatura została jednak odrzucona przez Stolicę Apostolską wobec sprzeciwu metropolity lwowskiego obrządku greckokatolickiego abpa Andrzeja Szeptyckiego.
ks. dr Mieczysław Tarnawski zmarł 21 stycznia 1928 r. we Lwowie. Pochowany na Cmentarzu Janowskim.
