„Dusze moich
przyjaciół, przybliżcie się z ufnością! Nie lękajcie się niczego. (…)
Macie dziś szczęście brania udziału w godzinie czuwa nia. Jeżeli się
ogrzewacie przy płomieniach mego Boskiego Serca, to dlatego, że was
wyróżniłem – bez żadnej waszej zasługi! (…)
Przybądźcie do mnie i w cieniu nowego Getsemani – tabernakulum –
podzielcie się ze mną uczuciami przyjaźni. Chcę otworzyć przed wami moje
Boskie Serce…”
(z tekstu sł. Bożego o. Mateo na godzinę świętą)
„…Wreszcie, jest jeszcze jeden, pełen słodyczy, aspekt tej godzinnej
modlitwy. (…) Godzina święta jest czasem, w którym jednocząc się z
cierpiącym Chrystusem, jednoczymy się zarazem z Jego Matką”.
(z zachęty duchowej o. Wawrzyńca Marii Waszkiewicza)
Książka zawiera ponad 30 tekstów do rozmyślań na godzinę świę tą
autorów uznanych, świętych i mistyków ubiegłych wieków oraz wstęp i
liczne dodatki (m.in. rozważania drogi krzyżowej, zegar Męki Pańskiej,
przestrogę św. Teresy od Jezusa oraz 33 dni z Sercem Jezusowym i artykuł
o Jego kulcie)
Po maju, w którym czciliśmy
Matkę Bożą, nadszedł czerwiec poświęcony czci Bożego Serca.
Po uroczystości Bożego Ciała obchodzimy dziś w całym Kościele
uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Początki kultu Serca Jezusowego widoczne
są już w średniowieczu, ale dopiero od XVII wieku nabożeństwo
do Najświętszego Serca Pana Jezusa rozszerza się na cały Kościół.
Szczególną rolę w propagowaniu kultu odegrały dwie osoby: św. Małgorzata
Maria Alacoque oraz jej spowiednik, św. Jan Eudes.
Wyjątkową rolę w życiu św. Małgorzaty
Marii odegrały cztery objawienia zwane wielkimi. Jezus ukazywał się jej
już wcześniej, lecz w latach 1673-1675 w zakonie Sióstr Nawiedzenia
w Paray-le-Monial we Francji czterokrotnie objawił się z zamiarem
przybliżenia istoty kultu swego Serca.
Pan Jezus, pokazując św. Małgorzacie
Marii swoje Serce pełne ognia, rzekł do niej: „Moje Boskie Serce
tak płonie miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych
płomieni gorejących, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je
za twoim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi Bożymi
skarbami”.
W trakcie objawień Pan Jezus przekazał
siostrze Małgorzacie Marii przyrzeczenia skierowane do czcicieli Jego
Serca. Zakonnica opisała je w listach, które po jej śmierci opublikowano
w formie 12 obietnic.
1. Dam im wszystkie łaski potrzebne w ich stanie.
2. Zgoda i pokój będą panowały w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał we wszystkich ich strapieniach.
4. Będę ich bezpieczną ucieczką za życia, a szczególnie przy śmierci.
5. Wyleję obfite błogosławieństwa na wszystkie ich przedsięwzięcia.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe dojdą szybko do wysokiej doskonałości.
9. Błogosławić będę domy, w których obraz mego Serca będzie umieszczony i czczony.
10. Kapłanom dam moc kruszenia serc najzatwardzialszych.
11. Imiona tych, co rozszerzać będą to nabożeństwo, będą zapisane w mym Sercu i na zawsze w Nim pozostaną.
12. Przyrzekam w nadmiarze miłosierdzia Serca mojego, że wszechmocna
miłość moja udzieli tym wszystkim, którzy komunikować będą w pierwsze
piątki przez dziewięć miesięcy z rzędu, łaskę pokuty ostatecznej,
że nie umrą w stanie niełaski mojej ani bez sakramentów i że Serce
moje stanie się dla nich bezpieczną ucieczką w godzinę śmierci.
Ostatnie objawienie Pana Jezusa miało
miejsce 10 czerwca 1675 r., po oktawie Bożego Ciała. Wówczas Pan Jezus
powiedział do św. Małgorzaty Marii: „Oto Serce, które tak bardzo
kocha ludzi. Od większości nie otrzymuję nic prócz niewdzięczności,
pogardy, obrazy, świętokradztwa i obojętności. Proszę cię, aby pierwszy
piątek po oktawie święta Bożego Ciała był szczególnym świętem ku czci
Mojego Serca; aby w tym dniu przyjmowano Komunię Świętą i aby w pokutnym
akcie czyniono Mojemu Sercu odpowiednie zadośćuczynienie za wzgardę,
jakiej doznało w czasie, gdy przebywało wystawione na ołtarzach.
Obiecuję ci, że Moje Serce rozszerzy się, aby wylać obfitość łask Swej
Najświętszej Miłości na tych, którzy będą Mu oddawać tę boską cześć
i będą czynić starania, by była ona Mu oddawana”.
Nie bójmy się zawierzyć Panu Jezusowi
tak, jak uczyniła to święta Małgorzata Maria i podążajmy za jej słowami:
„We wszystkim, co czynisz łącz się z Najświętszym Sercem naszego Pana
Jezusa Chrystusa – na początku, by wykazać się chęcią służenia Mu,
na końcu dla zadośćuczynienia.”
Spotkanie autorskie z biskupem Atanazym Schneiderem w trakcie którego odbyła się dyskusja wokół jego książek: „Wiosna Kościoła, która nie nadeszła” oraz „Christus Vincit”. Bardzo ciekawe spotkanie i ważne głosy Pawła Milcarka i Pawła Lisickiego. Rozmowa odważna i szczera pozbawiona zbędnej, w sytuacji w jakiej znajduje się dziś Kościół, dyplomacji i niedomówień.
➡️ W spotkaniu brali udział red. Paweł Lisicki (redaktor tygodnika Do Rzeczy) oraz dr Paweł Milcarek (redaktor kwartalnika Christianitas). Dyskusję poprowadzi Paweł Chmielewski (Pch24).
