sobota, 8 grudnia 2018
piątek, 7 grudnia 2018
Co to są roraty?
Roraty, msza roratna, pot. msza roratnia – pierwsza msza o wschodzie słońca w okresie adwentu. Jest to msza wotywna o Najświętszej Maryi Pannie.
Nazwa mszy pochodzi od jej introitu, który zaczyna się od słów „rorate cæli desuper” („spuśćcie rosę niebiosa”) z proroka Izajasza. “Spuśćcie rosę niebiosa a obłoki niech wyleją Sprawiedliwego” (por. Iz 45, 8). Charakterystycznym elementem rorat jest zapalanie świecy, zwanej roratką (świecą roratną). Świeca ta umieszczana jest w pobliżu ołtarza jedynie w adwencie. Symbolizuje Najświętszą Maryję Pannę. Formularz mszalny starego rytu przewiduje Mszę wotywną o Matce Bożej z okresu adwentu. O ile w tym okresie używa się filoletowego, pokutnego kolory szat liturgicznych, to na mszy roratniej występuje kolor biały, często dodatkiem niebieskiego. W niektórych parafiach dzieci przychodzą na msze roratne z zaświeconymi lampionami. Dawniej msza odprawiana była codziennie, również poza okresem adwentu. Jak silna była tradycja mszy roratnej w dawnej Polsce, świadczyć może kapela rorantystów na Wawelu.
Na zdjęciu roraty w Gdyni w Bractwie Kapłańskim św. Piusa X, 3 grudnia AD 2018
czwartek, 6 grudnia 2018
Sanctus Nicolaus Myrensis, Episcopus & Confessor
In die VI Decembris MMXVIII. Feria quinta. Sanctus Nicolaus Myrensis, Episcopus & Confessor (CCLXX-CCCXLIII). Duplex. In Missa Gloria, 2 or ferialis. (Albus)
środa, 5 grudnia 2018
Dusza masona idzie do piekła: Artur Gliwic
"Mało kto zwrócił uwagę, ale na początku tego miesiąca zmarł wysokiego szczebla przedstawiciel organizacji, która albo nie istnieje; albo istnieje, lecz nie ma wpływów; albo też istnieje i ma wpływy, ale jawne i znane: Artur Gliwic".
Historia rodziny Gliwiców to faktycznie historia odrodzonego w II RP i później III RP wolnomularstwa.
Dziadek Hipolit (1878 - 1942), członek Polskiej Rady Najwyższej 33 stopnia i Najwyższej Kapituł.
Ojciec Tadeusz (1907 - 1994), w 1993 r. został mianowany Suwerennym Wielkim Komandorem 33 Stopnia Polskiej Rady Najwyższej Rytu Szkockiego Dawnego Uznanego.
Przerażające jest, że w tej rodzinie ojciec prowadzi syna ku zatraceniu.
Od roku 1717 r., kiedy masoneria ujawniła światu swoje istnienie, Kościół katolicki zakazywał i – co ważne – nadal zakazuje wiernym wolnomularskiej aktywności. Począwszy od konstytucja In Eminenti, z 1738 r. Klemensa XII,do Deklaracji o Stowarzyszeniach Masońskich podpisana w roku 1983 przez późniejszego papieża Benedykta XVI, a ówczesnego prefekta Świętej Kongregacji Nauki Wiary, Josepha kard. Ratzingera (Deklarację zatwierdził papież Jan Paweł II), Kościół wydał 15 jednobrzmiących dokumentów na ten temat.
foto z profilu fb Artura Zawiszy - https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10214706713234312&set=a.3202137245175&type=3&theater
#wrealu24#koscioliwiara
wtorek, 4 grudnia 2018
Kenia: Śluby u Sióstr Misjonarek Bractwa Św. Piusa X
Kenia: Śluby u Sióstr Misjonarek Bractwa Św. Piusa X
Wspólnota Sióstr Misjonarek Jezusa i Maryi w Kenii, 21 XI 2018
21 listopada Kościół obchodzi święto Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w świątyni, przypominające nam, że Matka Zbawiciela w pełni poddała się woli Bożej i nie zawsze dla nas jasnym zamiarom Jego Opatrzności. Święto to było szczególnym dniem dla Bractwa Św. Piusa X w Kenii, gdzie pochodzące z Ugandy, Francji i Szwajcarii (w tym przypadku dwie siostry) nowicjuszki złożyły swe pierwsze śluby. Podczas tych samych uroczystości cztery inne siostry odnowiły swe śluby – Francuzka, Gabonka i dwie Nigeryjki. Powiązanie ślubów z obchodzonym świętem maryjnym ma dodatkowo pobudzić siostry do oddania swego życia Trójcy Świętej za przykładem całkowitego oddania się Najświętszej Maryi Panny.
Ceremonii przewodniczył ks. Henryk Wuilloud FSSPX, przełożony dystryktu Afryki, któremu towarzyszyli księża Krzysztof Pfluger oraz Jakub Kimani Naguro, kapelan sióstr misjonarek. W wymownym kazaniu ks. Wuilloud zwrócił się do zakonnic, nazywając je „przyszłymi królowymi Afryki”, albowiem będą oblubienicami Króla. Zaiste, zakonnica ślubuje ubóstwo, żeby wzbogacić się duchowo; czystość, żeby wykazać apostolską płodność; a w końcu posłuszeństwo, żeby stać się królową: servire Deo regnare est (‘służyć Bogu to królować’)!
Po uroczystościach miał miejsce świąteczny obiad, wzbogacony śpiewami i koncertem, włącznie z tam-tamem pochodzącej z Afryki siostry Klary, a po nim odbył się już tradycyjny pochód nowych nowicjuszek z okolicznościowymi tortami.
Wspólnota Sióstr Misjonarek Jezusa i Maryi liczy obecnie dwanaście sióstr profesek, jedną nowicjuszkę i dwie postulantki. Wesprzyjmy naszą modlitwą tę piękną misyjną krucjatę w Afryce wzorem czcigodnego założyciela Bractwa Św. Piusa X, abp. Marcelego Lefebvre’a.
Oby za przyczyną Najświętszej Maryi Panny dobry Bóg sprawił, żebyśmy po tym ziemskim życiu stanęli w świątyni Jego chwały (z kolekty na 21 listopada)!
poniedziałek, 3 grudnia 2018
O STROJACH NIEWIAST - moja mantylka.pl
O STROJACH
NIEWIAST
(Acta Apost. Sedis
1930 r., str. 26)
1930 r., str. 26)
Jego Świątobliwość Papież Pius XI mocą najwyższego urzędu apostolskiego, który wypełnia w całym Kościele, nigdy nie przestał żywym słowem i pismem przypominać powiedzenia św. Pawła (I do Tym. 2, 9, 10). „Niewiasty w przyzwoitym odzieniu, przystrojone skromnie i z umiarkowaniem (…), jak przystoi niewiastom, wyznającym pobożność przez dobre uczynki”.
Bardzo często również przy każdej sposobności Ojciec święty ganił i z największą siłą potępiał nieskromny sposób ubierania się, który dzisiaj stał się już zwyczajem powszechnym nawet u kobiet i dziewcząt katolickich, a nie tylko obraża ciężko godność i wdzięk niewieści, lecz bardzo nieszczęśliwie powoduje doczesne szkody samej kobiety, a co jest jeszcze gorsze, prowadzi do jej własnej i innych zguby wiecznej.
Nic więc w tym dziwnego, że biskupi i inni ordynariusze, jak przystoi na sługi Chrystusa, w swych własnych diecezjach przeciwstawiali się na wszelki sposób i jednomyślnie przeciw tej niezdrowej samowoli i bezwstydowi, znosząc w spokoju i męstwie ducha naśmiewania się i drwiny tych, którzy z tego powodu niejednokrotnie dali poznać swe niezadowolenie.
Dlatego też Św. Kongregacja, której zadaniem jest czuwanie nad karnością duchowieństwa i wiernych, zatwierdza i pochwala zasłużenie tego rodzaju czujność i działalność świętych pasterzy i gorąco zachęca ich, by w dalszym ciągu nie przestawali o tym myśleć i wprowadzać odpowiednie normy, stosując je z jak największą gorliwością i ze wszystkich sił, dopóki ta zaraźliwa śmiertelna choroba nie zostanie całkowicie usunięta z uczciwego ludzkiego pożycia.
By zaś te rzeczy łatwiej i pewniej mogły być skutecznie wprowadzone w czyn, Św. Kongregacja z polecenia Jego Świątobliwości postanowiła ustalić co następuje:
Proboszczowie przede wszystkim i kaznodzieje przy każdej sposobności, według słów Apostoła (II do Tym. 4, 2), niech przepowiadają, nalegają, proszą, karzą, by niewiasty nosiły ubiór, który by tchnął wstydliwością i był ozdobą i ochroną cnoty i niech upominają rodziców, by nie pozwalali córkom ubierać się nieskromnie.
Rodzice pamiętając na ciężki obowiązek, który na nich ciąży, wychowania przede wszystkim religijnego i moralnego dzieci, niechaj dokładają szczególnych starań, by dziewczęta od zarania życia były uświadomione w nauce chrześcijańskiej i niechaj z wszelką gorliwością słowem i przykładem rozwijają w ich sercach umiłowanie cnoty skromności i czystości. Idąc za wzorem Świętej Rodziny, niech starają się w ten sposób ukształtować i kierować swoją rodziną, by wszyscy, którzy do niej należą, znaleźli przy domowym ognisku racje i zachętę do umiłowania i zachowania cnoty skromności.
Przełożone pensjonatów i nauczycielki szkolne niechaj dokładają starań, by wyrobić w duszach dziewczęcych umiłowanie skromności, by w ten sposób skutecznie nakłonić je do przyzwoitego ubierania się.
Również przełożone i nauczycielki niechaj nie przyjmują do pensjonatów i szkół dziewcząt, które się nieskromnie ubierają, nie czyniąc żadnego wyjątku nawet dla ich matek. Jeżeli zaś po przyjęciu nie poprawią się, niechaj je wydalą.
Zakonnice, stosownie do postanowień Św. Kongregacji Zakonnej z 23 sierpnia 1928 r., niech nie przyjmują do swych pensjonatów, szkół, oratoriów i świetlic dziewcząt, które nie zachowują chrześcijańskiej poprawności w ubiorze; jeżeli by zaś po przyjęciu nie zachowały tego – nie należy ich trzymać.
Co więcej, w pracy wychowawczej nad swymi uczennicami niechaj dołożą specjalnych starań, by w ich sercach głęboko zakorzenić umiłowanie świętej czystości i skromności.
Dziewczęta i kobiety, które się nieprzyzwoicie ubierają, winny być nie dopuszczone do Stołu Pańskiego i do godności chrzestnych matek przy Sakramencie Chrztu i Bierzmowania. W niektórych wypadkach nie należy im nawet pozwolić na wejście do kościoła.
Gdy w ciągu roku wypadnie święto, odpowiednie do zachęty do cnoty skromności, szczególnie w uroczystości Najświętszej Maryi Panny, proboszczowie i kapłani, kierujący pobożnymi związkami i stowarzyszeniami katolickimi, winni w odpowiednich słowach zachęcać i pobudzać kobiety do chrześcijańskiej skromności w ubiorze.
W dniu zaś uroczystości Niepokalanego Poczęcia we wszystkich kościołach katedralnych i parafialnych należy odmawiać specjalne modlitwy, nie opuszczając o ile to możliwe odpowiednich wskazówek w uroczystych kazaniach do wiernych.
W diecezjalnym Consilium Vigilantiae (Komisja Czuwania nad moralnością), o którym jest mowa w postanowieniu św. Oficjum z dn. 22 marca 1928 r., co najmniej raz w roku winny być omawiane sposoby i środki najlepsze do skutecznego zachowania skromności kobiecej.
Ażeby ta zbawienna akcja mogła się skutecznie i z większą pewnością rozwijać, Biskupi i inni Ordynariusze każdego trzeciego roku, jednocześnie ze sprawozdaniem o nauczaniu religijnym, o którym jest mowa w Motu Proprio „Orbem Catholicum” z 29 czerwca 1923 r., poinformują również dokładnie Św. Kongregację o warunkach ubiorów kobiecych i odpowiednich środkach w myśl tej instrukcji.
Dan w Rzymie w pałacu Św. Kongregacji Koncylium, dnia 6 stycznia, w uroczystość Św. Rodziny r. 1930
.
+ Kard. SBARRETTI, Bisk. Sabin,
+ Juliusz, Bisk. Lampsac., Sekretarz
+ Juliusz, Bisk. Lampsac., Sekretarz
Źródło: Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie 49 (1959) 692 – 694.
Ostatnio pisaliśmy o nakryciach głowy niewiast w Polsce, którymi z racji klimatu były są chusty, kapelusze, czepce, czapki.
W krajach latyńskich zaś popularne były i są jeszcze gdzie odprawia się Msze św. Piusa V
mantylki.pl Foto ze fb.strony https://www.facebook.com/mojamantylka/
#wrealu24#koscioliwiara
Subskrybuj:
Posty (Atom)
